4. Шустани гуш

Аз назари фиқеҳони киром гӯш низ дорои манфаз ба сӯи димоғ
дониста шудааст. Бинобар ин, чаконидани ҳар гуна доруи моеъ ва ё
равған ба гӯш ва ҳамчунин шустани он рузаро фосид мекунад.
Аммо аз назари илми анатомия имруз ба таври дақиқ муайян гар-
дидааст, ки агар пардаи гӯш накафида ва ё шикоф нашуда бошад, ди-
гар ҳеҷ манфазе аз он ба димоғ вуҷуд надорад. Бинобар ин, Маҷмаи
фиқҳи исломи чаконидани ҳар гуна дору ва равғанро дар гӯш ва ҳам-
чунин шустани онро бо маҳлулҳои махсуси тибби ғайри шиканандаи
руза донистааст. (Карори Маҷмаи фикҳи исломи дар бораи масоили
муосир дар боби руза дар охир зикр мегардад).