Бисмиллоҳи-р-Раҳмони-р-Раҳим

Тақрмӣ»-и ДИТ Муҳаммадфаррухи Абдуллозода.
Қобили зикр аст, ки ба баракати истиқлолияти Ҷумҳурии Тоҷикистон дар ҳар соҳаи илму фан донишмандон эҷодиёту таълифотҳо ва рисолаҳои илмиро пешкаши аҳли ҷомеа мекунанд. Бешак ин раванд дар пешрафти илму маърифати аҳли ҷомеа нақши боризе дорад. Дар ин замина барои баланд бардоштани маърифат ва фарҳанги динии мардуми кишвар аз ҷониби як идда донишмандон, аз ҷумла устодони ДИТ таҳияи рисолаҳо ва китобҳо ба назар мерасад. Шоёни зикр аст, ки рисолаи таҳиянамудаи устод Муҳаммадфаррухи Абдуллоҳзода аз қабили ин дастовардҳост. Воқеан дуо мағзи ибодат аст ва ҳеҷ махлуқе аз дуову муноҷот намудан ба Офаридагораш бениёз нест, зеро дуо таскинбахшу оромкунандаи рӯҳу равони инсон аст.из ба китоби « Нақши дуо дар зиндагии инсон» аз навишта ва таҳияи устоди фиқҳи кафедраи «Шариати исло
«Ва чун бандагони Ман дар бораи Ман туро бипурсанд – пас, ҳамоно Ман наздикам, дуои дуокунандаро – чун Маро дуо кунад – қабул мекунам. Пас, бояд ки онҳо барои Ман фармонбардорӣ кунанд ва бояд, ки ба Ман бигараванд, то бошад, ки роҳ ёбанд». (Сураи «Бақара»; 186).
Хушбахтона, рисолаи мазкур бар асоси Қуръону суннат ва ривоятҳои саҳобагон бо риояи мазҳаби ҳанафӣ таҳия шудааст. Умедворам дар баланд бардоштани сатҳи маърифати динии мардуми кишвари азизамон – Тоҷикистон нақши арзандае дошта бошад.
Дар охир барои устод Муҳаммадфаррухи Абдуллоҳзода дар ҷодаи таълиму тарбияи шогирдон ва таҳияи рисолаву китобҳо аз Худованди маннон таманнои онро дорам, ки муваффақу комёбаш бигардонад.