Илм

Ҷустан ва талаби руъяти ҳилол аз бегоҳи рӯзи бистунӯҳуми моҳӣ шаъбон воҷиби кифоя аст. Бинобар ин, намояндагони расмии дин ва пешвоёни Ислом дар ҳар давру замоне барои он талош мекарданд. Сютй дар «Ҳуснул муҳозара» овардааст: Аввалин касе, ки ба дидани ҳилоли моҳи Рамазон дар Миср баромадааст, козӣ Ғавс ибни Сулаймон …

Дар шариати Ислом барои дуруст гардидан ва пазируфта шудани аъмол ва ибодатҳои шахсияти ният шарти асосй дониста шудааст ва тамоми фаъолиятҳои ӯ бар асоси нияташ баҳо дода мешаванд. Паёмбари Худо (с) мефармояд: «Амалҳо ҳатман, ба ниятҳо вобастаанд. …» Ният ба маънои касди ботинй ва омодагии калбии инсон барои анҷом додани …

Дар манобеъ ва сарчашмаҳои шаръ – Қуръон ва суннат дар бораи он чизе, ки имрӯз бо номи тасбеҳи таровеҳ шинохта мешавад, ривояте собит нашудааст. Аз амалкарди саҳобагони киром танҳо ҳамин қадар бармеояд, ки онҳо пас аз ҳар чор ракъат намоз, ки бо ду салом баргузор мегардид, таваққуфи нисбие менамуданд. Зеро …

Дар баробари ин ҳама баҳрахои маънавй, баракоти руҳи ва фоидаҳои беҳдоштие, ки рӯза барои шахси рузадор ба бор меоварад, ҳамчунин Ислом барномаи фарогири ғизои ва тарбияи солими ҷисмониро низ аз партави таълимоти худ дур нагузоштааст. Ислом бо вуҷуди он ки ба рӯза доштани рӯзҳои башуморе аз ҳар мох, тавсия намудааст, …

Ҳифз ва нигаҳдошти инсон аз назари ҷисмӣ, рӯҳӣ, ақлӣ ва ахлоқӣ муҳимтарин асл ва яке аз ҳадафҳои бунёдии қонунгузориро дар маҷмуаи фиқҳи исломӣ ташкил медиҳад. Зеро ҳам аз дидгоҳи шаръ ва ҳам аз мавқеи илмӣ хуб собит шудааст, ки ҷисми инсон аз ҳар чиз ва ё олате мутаассир гардад, он …

Рӯза илова бар тазкияи нафс, парвариши рӯҳиёти нек ва дигар фоидаҳои амики маънавие, ки дар бинои шахсият ва пурбор намудани раванди худсозии инсон дорад ва илова бар аҷру савобе, ки барои банда аз он ҳосил мешавад, ҳамчунин беҳтарин барномаи беҳдошти ва нусхаи (ретсепти) саломатии шахс низ ба шумор меравад. Зеро дар натиҷаи …

Фақеҳони киром маҷмуаи одоб ва мустаҳабботеро зикр намудаанд, ки шахси қурбоникунанда баъзе аз онҳоро пеш аз забхи қурбони, баъзеро ҳангоми забҳ ва баъзе дигарро пас аз забҳи он бояд риоя намояд. Ҳамчунин корҳоеро ёдовар шудаанд, ки анҷом додани онҳо дар ҷараёни қурбони кардан кароҳият доранд. Риояи мустаҳаббот бар аҷри курбони меафзояд …

Ҳайвоноте, ки шариат забҳи онҳоро барои қурбонӣ ҷоиз донистааст, буз, гусфанд, шутур, ва гов мебошанд, чй барои узҳия ва чй барои ҳадйи Ҳарам забҳ шаванд. Забҳи дигар ҳайвонот барои ин амр ҷоиз нест. Худованд навъи чаҳорпоёни қурбониро худ муайян намуда ва дар Қуръони карим онҳоро «бахимату-л-анъом» номидааст, он ҷо ки мефармояд: «Ва барои …

Дар моҳи зулҳиҷҷа аз аввали бомдоди рузи даҳум то шоми рузи дувоздаҳум  дар зарфи се рузи иди Азҳо қурбонӣ кардан ҷоиз аст, хоҳ шаб бошад ё рӯз. Вале дар рузи даҳум, ки аввали вақт аст, беҳтар аст, зеро шитоб дар кори хайр шаръан писандида аст. Худованд мефармояд: «Ба сӯи корҳои хайр сабқат намоед!». …

Қурбонӣ дар назди ҷумҳури аҳли суннат суннати муаккада ва дар имом Абуҳанифа, имом Муҳаммад ва дар ҳавле аз имом Абуюсуф воҷиб аст. Он бар шахсоне, ки садақаи Фитр бар онҳо воҷиб буд, воҷиб аст. Шахсе, ки бар вай қурбонӣ воҷиб нагаштааст, агар қурбонӣ ку- над, кори наку ва аҷри беҳисобе касб менамояд. Шартҳои …