Дуо баъди фориғ шудан аз таҳорат

Баъд аз таҳорат ин дуоро бихонад:«Ашҳаду ан ло илоҳа иллаллоҳу ваҳдаҳу ло шарика лаҳу ва ашҳаду анна Муҳаммадан ъабдуҳу ва расулуҳу. Аллоҳумма-ҷъалнӣ мина-т-таввобина ваҷъалнӣ мина-л-мутатаҳҳирин».
«Шаҳодат медиҳам, ки нест маъбуде ба ҷуз Аллоҳи ягона, ки Ӯро шарике нест ва шаҳодат медиҳам, ки Муҳаммад (с) банда ва фиристодаи Ӯст. Ай Парвардигор! Маро аз ҷумлаи бисёр тавбакунандагон ва онҳое, ки худро пок нигоҳ медоранд, бигардон!».
Амирулмуъминин Умар ибни Хаттоб (р) дар фазилати ин дуо аз Паёмбар (с) ривоят мекунад:
«Шахсе таҳорати хуб кунад ва ин дуоро бихонад, ҳашт дари биҳишт ба рӯяш боз мешавад ва ӯ аз кадом даре, ки хост, дохил мешавад