Фазилати мохи Рамазон

Рамазон моҳи нузули баракот ва боз шудани дарҳои раҳмати Ху-
дованд мебошад. Паёмбари акрам (с) мефармояд:
«Вақте
ни хоуишманд) кушода ва даруои оташ фурӯ баста мешаванд ва дасту
пои шайтонуо низ баста мешаванд».19 Худованд дар ҳадиси кудсие ме-
фармояд: «Ҳар амали (неке), ки фарзанди одам анцом медиҳад, аз даҳ
некй то хафтсад баробар зиёд карда мешавад, вале рӯза барои Ман
аст ва Ман подоши онро хоуам дод, зеро рӯзадор шаувату таомашро
аз барои Ман тарк намудаас Рӯзадор ду хушнудй дорад: яке дар вақ-
ти ифтораш ва дигаре дар вақти дидори Парвардигораш бӯи
тагйирхӯрдаи дауони рӯзадор дар пешгоуи Худованд аз бӯи мушк хуш-
тар аст».
Дар ҳадиси кудсии дигаре, ки онро Тирмизй ривоят мекунад, ома-
дааст: «Ҳар некие аз дау то уафтсад баробар афзоиш дода мешавад,
вале рӯза барои Ман аст ва Ман подоши онро хоҳам дод. Рӯза сипарест
аз оташи дӯзах. Ҳатто бӯи тагйирхӯрдаи дауони рӯзадор дар пешгоуи
Худованд аз бӯи мушк хуштар аст. Агар цоуиле бар шахси рӯзадор цаул
намояд, ба ӯ бигӯяд, ки ман рӯзадор мебошам, ман рӯзадор мебошам».
Пас бандаи муъмин бояд бо истифода аз ин лаҳзаҳои камтакрор
он моҳро бо боварй (аз рӯи имон) ва ба умеди ачру савоби илоҳй бар-
по дорад. Паёмбар (с) мефармояд: «Касе моҳи Рамазонро аз рӯи имон
ва ба умеди ацру савоби Худованд барпо дорад, гуноуони гузаштаи ӯ
бахшида мешаванд».
Салмон (р) ривоят мекунад, ки Расули Худо (с) дар охирин рузи
мохи шаъбон хутбае (суханроние) эрод намуд ва дар он аз чумла фар-
муд■. «Эй мардум؛ Инак, мюх؛и бузург ва мубораке бар с٠1р>и шумо соя аф-
канда ас Моҳе, ки як шабаш (шаби Кадр) аз хазор ■М1ОҲ беҳтар ас
Моҳе, ки Худованд рӯзаашро фарз ва қиёми татаввӯъ
ва ихтиёрй) гардонидаас Касе дар моҳ хислати яекеро ба 40 ова-
раб, баробари он ас ки фаризаеро дар дигар моҳҳо дода бошад
ва касе фаризаеро дар он ба 40 овараб, баробари хафтод фарз дар моҳ-
уои дигар аст.
Моҳи аст ва подоши бхшт Моҳи ҳамдияй ва
дастггиристг. Мох١ес ки дар ризқи бандаи луъмин афзоиш ва баракат
ба вуцуд меояд. Касе рӯзадореро дар ин моҳ ифтор диуад, он магфирати
гуноуон ва сабаби озодиаш аз оташ мегардад ва ба монанди он (рӯза-
дор) ацр дода мешавад, бе он ки аз ацри ӯ чизе коста гардад».
Эй Росули Хубо (с
пайдо менамояд? Расули Худо (с) фармуд. «Худованд ин савобро барои
касе, ки рӯзадореро бо хурмое ё бо 4уръаи обе ва ё бо шири ба об омех-
тае ифтор диуад, низ ато менамояд.
Мох١ес ки аввали он раҳматг, мяёнаи он магфират ва охираш озо-
аз оташ бошаб. Касе барои хидма гори худ дар И1Н моҳ сабукй ова-
рад, Худованд ӯро биёмурзад ва аз оташ озодаш намояд.
моҳ чахор хислатро бештар намоед, ки бю ду
Парвардигоратонро хушнуд месозед ва ду хислати дигараш барои худа-
тон зарурй. Он ду хисяате, ки ху?шну?дии Парвардгора-
тон мегарданд, яке шауодат додан аст бар ин ки ҳе4 худое ба 4руз Алло-
уи ягона вуцуд надорад ва дигар аз у магфират хостан аст. Аммо он ду
хислате, ки барои худатон зарурй аввал ин ки 4аннатро аз
Худованд бихоуед ва дуввум ин ки аз оташи дӯзах ба у паноу баред.
Ҳар касе рӯзадореро обе диуад, Худованд ӯро аз уавзи ман шарбате
бинӯшонад, ки то 4аннат дигар ташна нагардад
Пас моҳи Рамазон барои башарият мохи хайру баракат. моҳи саб-
ру худсози, мохи таҷдиди имон, моҳи талаби омурзиш, моҳи афзунии
ризқ, моҳи ибодат, мохи дуъо, моҳи эъмори ҷомеа, моҳи дастгири ва
кӯмаки ниёзмандон ва хулоса, моҳи расидан ба бихишт ва дури ҷустан
аз оташ аст. Муъмини босаодат дар ин моҳ метавонад ба тамоми ин
хушбахтиҳо ва пешрафтҳо ноил гардад.
Руза дар поксози ва парвариши бадан ҳамон накши закотро дар
мол анҷом медиҳад. Паёмбар (с) мефармояд: «Ҳар чиз закоте дорад ва
закоти бадан руза аст».24
Моҳи Рамазон беҳтарин фурсат барои иҷобати дуъо ва орзуҳои
неки шахси рузадор мебошад. Паёмбар (с) мефармояд: «Дуъои шахси
рузадор уаргиз рад карда намешавад».25