Ҳукми қурбонӣ

Қурбонӣ дар назди ҷумҳури аҳли суннат суннати муаккада ва дар имом Абуҳанифа, имом Муҳаммад ва дар ҳавле аз имом Абуюсуф воҷиб аст. Он бар шахсоне, ки садақаи Фитр бар онҳо воҷиб буд, воҷиб аст. Шахсе, ки бар вай қурбонӣ воҷиб нагаштааст, агар қурбонӣ ку-
над, кори наку ва аҷри беҳисобе касб менамояд. Шартҳои вуҷуби қурбонӣ иборатанд аз:

а) Ислом, б) озодй (дар кайдӣ ғуломй набудан), в) ғино (боигарй) ва г) икома (муқим будан –
дар ҳолати сафар қарор надоштан) ва шартҳои сиҳҳат (дуруст гардидан)-и он иборатанд аз ин ки: а) чорвои қурбонӣ аз ҷумлаи баҳимаи анъом – шутур, гов ва бузу гусфанд бошад, б) синнаш барои қурбонӣ расида бошад ва в) аз айбҳо ва бемориҳое, ки аз сӯи шаръ зикр шуда-
анд, солим бошад. Пас қурбонӣ, ба монанди садақаи Фитр, бар шахси кофир, ғулом, камбағал ва шахси мусофир воҷиб нест, ҳамчунин забҳи ғайри баҳимаи анъом, ба монанди мурғ, харгуш ва ғайра ё забҳи чорвое, ки солаш ба қурбонӣ нарасида ва ё айбҳои ошкоре дар он буда бошад, барои қурбонӣ ҷоиз нест. Шарти дигари дуруст гардидани қурбонӣ ният аст, ки ба шахси қурбоникунанда тааллуқ дорад. Аъмол ва қурбатҳо аз назари шаръ бе ният дуруст ва пазируфта намешаванд. Бинобар ин, шахси қурбоникун бояд аз байни анвои қурбатҳое, ки ба забоеҳ бастагӣ доранд, нияти худро барои қурбонӣ ё дар вақти харидорӣ ва ҷудо намудани чорво ва ё ҳангоми забҳи он муайян созад.