Издивоҷи Паёмбар (с) бо Хадиҷа

Баъд аз ин ки Паёмбар (с) ҳамроҳи ғуломи Хадиҷа – Майсара аз сафари тиҷоратӣ бозгаштанд, осори баракат ва амонатдорӣ дар молҳои Хадиҷа намоён буд, зеро ки қабл аз он чунин фоидае барои Хадиҷа ба даст наомада буд.
Оре, садоқату дурустӣ ва амонатдории Паёмбар (с), таваҷҷуҳи Хадиҷаро ҷалб намуда буд, ба хусус, ҳангоме ки ғуломи ӯ Майсара каромоту бузургвориҳоеро, ки аз Паёмбар (с) дар тӯли ин сафар дида буд, барои Хадиҷа таъриф намуд.
Хадиҷа ба хотири ин ки насаби шариф дошт ва зани покдоману наҷиб буд, хостгорони зиёде дошт. Бахусус, сарони Қурайш аз ӯ хостгорӣ менамуданд, аммо Хадиҷа ба ҳамаи онҳо ҷавоби рад медод, чунки он хусусиятеро, ки Хадиҷа дар вуҷуди шавҳараш дидан мехост, онҳо доро набуданд. Хадиҷа пас аз солҳо гумшудаи худ (Паёмбар (с))-ро пайдо намуд, пешниҳоди издивоҷи хеш бо Паёмбар (с)-ро ба воситаи зане ба номи Нафиса матраҳ кард. Нафиса пешниҳоди Хадиҷаро бо Паёмбар (с) дар миён гузошт.
Паёмбар (с) низ пешниҳоди Нафисаро пазируфт ва ин амрро бо амаки худ дар миён гузошт. Онон назди амаки Хадиҷа рафтанду Хадиҷаро барои Паёмбар (с) хостгорӣ намуданд. Ба ин тартиб издивоҷи Паёмбар (с) бо Хадиҷа сурат гирифт.
Тамоми фарзандони Паёмбар (с) ғайри Иброҳим аз Хадиҷа мебошанд. Фарзандони Хадиҷа аз инҳо иборатанд: Қосим, Зайнаб, Руқайя, Умми Кулсум, Абдуллоҳ ва Фотима.