Шиканҷа ва озори ёрони Паёмбар (с)

Мушрикон танҳо ба озору азияти Паёмбар (с) иктифо накарданд, балки шуруъ ба озору азийяти ёрон ва асҳоби Паёмбар (с) низ намуданд. Бештарин озору азийят мутаваҷеҳи Билол буд. Билол ғуломи яке аз ашрофи Қурайш ба номи Умайя ибни Халаф буд. Умайя бар гардани Билол танобе баст ва он танобро ба дасти кӯдакон супорид, то онро ба ин тарафу он тараф бикашонанд. Билол гоҳе ба паҳлу ва гоҳе ба рӯй меафтод, аммо дар ҳама ҳол “Аҳад, Аҳад” мегуфт.
Умайя дар рӯзҳои гарми тобистон Билолро бар рӯйи регҳои доғ хобонид ва сангеро бар рӯйи шиками ӯ ниҳоду гуфт: “Ё бояд дар ҳамин ҳол бимонӣ, то бимирӣ ва ё ин ки ба Худои Муҳаммад куфр оварда, носазо гӯйӣ ва ба ду бути Лот ва Уззо имон оварӣ. Аммо Билол бо камоли шаҳомату шуҷоат мегуфт: “Худо яке аст, шарике надорад, ду бути Лот ва Уззо лаёқати инро надоранд, ки дар муқобили онон таъзим намуд”. Ин вазъ идома пайдо намуд, то ин ки Абубакри Сиддиқ (р) рӯзе Билолро аз Умайя хариду ӯро озод намуд ва аз он рӯз Билол муаззини Паёмбар (с) шуд.
Яке дигар аз ёрони Паёмбар (с), ки Қурайш ӯро мавриди озору азийят қарор медоданд, Хаббоб ибни Арат буд. Хаббоб ғуломи зане ба номи Умми Анмор буд. Хаббоб оҳангар буд, вақте ки Умми Анмор хабари мусулмон шудани Хаббобро шунид, аз курраи ӯ оҳани гудохта оварду бар пушташ ниҳод, ба гунае ки равғани бадани ӯ оҳани гудохтаро хомӯш менамуд, аммо рӯз ба рӯз имони Хаббоб афзуда мешуд.