Такбири ташрик

Такбири ташриқ пас аз фарзи намози бомдоди рузи нӯҳуми зулҳиҷҷа – рузи Арафа шуруъ мешавад ва баъд аз намози асри рузи сездаҳум ба поён мерасад. Як бор гуфтани такбири ташриқ бар ҳар намозгузор пас аз ҳар намози фарзи фавран воҷиб аст, зан бошад ё мард, бо
ҷамоат намоз бихонад ё танҳо. Пас аз намози фарз фавран такбир гуфта мешавад. Занҳо такбирро оҳиста мегуянд. Пас аз намози ид низ гуфтани такбир воҷиб аст. Такбири ташриқ муддати панҷ руз ё пас аз бисту се вакт намоз гуфта мешавад. Такбири ташриқ ин аст:
Аллоҳу акбар Аллоҳу акбар, Ла илоҳа иллалоҳу валлоҳу акбар, Аллоҳу акбар ва лиллоҳи-л-ҳамд». Агар имом такбироти ташриқро фаромуш кунад ҳам, муқтадӣ бояд такбир гуяд.
Такбири ташриқ зикр ва замзамаи ёди Худо дар рузи шодмонист, ки бандагон онро ба бузургдошти Парвардигорашон бо садои баланд вирди идонаи худ мегардонанд ва ба таври бошукуҳе шукри неъматҳои ӯро ба ҷой меоваранд. Гуфтани такбири ташриқ пас аз намозҳои
фарзи воҷиб буда бошад ҳам, вале он вирди идонаи мусалмонҳост, ки замзамаи он сари ҳар қадам ва дар ҳар нишасту бархост хуб ва шаръан писандидааст.