- Тарбузро зоғ нӯл заду лаклакро ҷазо доданд.
- Аспро дар сафари дур меозмоянд.
- Одами зиштрӯ кӯшиш мекунад, зебо намояд; аблаҳ кӯшиш мекунад, ки суханҳои оқилона гӯяд.
- Шахси сарватманд кар асту шахси машҳур – кӯр.
- Ба киштии калон – мавҷҳои калон.
- Дар вақти хашм рост каҷ менамояду дар муҳаббат каҷ рост метобад.
- Хурсандии барзиёд ғаму кулфатро ба вуҷуд.
- Агар пурсида олу гирифтӣ, ба ивазаш шафтолу баргардон.
- Шароб ба дарун медарояд – суханҳо ба берун мебароянд.
- Заҳри одам ба заҳри даҳ мор баробар аст.
- Ҳамаи ғамҳо фаромӯш мешаванд, ҳамаи бадбахтиҳо мегузаранд.
- Ҳама кор дар аввал мушкил аст.
- Аз дарвозаи бошукӯҳ қабул карду ба дари пинҳонӣ гусел кард.
- Ба партофтан – афсӯс, ба гузоштан халал мерасонад.
- Чароғи баланд дурро ҳам равшан мекунад.
- Ҷое, ки ақл ба охир мерасад, ҷаҳолат сар мешавад.
- Ҷое, ки об лой аст, он ҷо лаклакҳои фарбеҳ ҳастанд.
- Ҷое, ки гул ҳаст, он ҷо шапалакҳо ҳам ҳастанд.
- Ҷаҳолат дар як дақиқа меҳнати сесолаи хирадмандро барбод медиҳад.
- Роҳе, ки боре дар он як коса биринҷи хуб дода буданд, фаромӯш намешавад.
- Агар бисёр хӯрӣ, таъмро гум мекунӣ, агар бисёр ҳарф занӣ, суханҳои оқилонаро гум мекунӣ.
- Агар оби сарчашма лой бошад, оби дарё ҳам тира аст.
- Агар ба сафар баромадӣ, аз ними роҳ барнагард.
- Агар парранда аз қафас парида рафта бошад, умед макун, ки бармегардад.
- Зану шавҳар – ду чӯбчаи хӯрокхӯрӣ.
- Агар медонӣ, бигӯй, агар намедонӣ, гӯш кун.
- Дар ҷангал ҳам пайраҳа ҳаст.
- Чун дар зери бодбон меравӣ, ба самти бод аҳамият деҳ.
- Аз тӯр гурехта ба чангак афтод.
- Эҳтироми барзиёд ба тарс мубаддал мешавад.
- Баъзан мӯрчаҳо моҳиро мехӯранд, гоҳе моҳӣ мӯрчаҳоро.
- Бахшидани гуноҳҳо қаҳрамонӣ аст.
- Қуфл чи гуна, калид намуна.
- Вақте ки бемор шавӣ, ба худ афсӯс мехӯрӣ, аммо вақте ки шифо ёфтӣ, ба пули сарфшуда афсӯс мехӯрӣ.
- Вақте ки хурсандӣ, мехоҳӣ, ки умри дароз бинӣ, аммо вақте ки ғамгинӣ, пагоҳ мурдан мехоҳӣ.
- Вақте ки мева хӯрдӣ, аз дарахтшинон ёд кун.
- Вақте ки ба мор хуш аст, ба қурбоққа бад аст.
- Вақте ки асал ҳамроҳ кунӣ, ҳама чиз ширин мешавад.
- То вақте ки ин ҷоӣ, туро носазо мегӯянд, аммо ҳамин ки рафтӣ, афсӯси туро мехӯранд.
- Агар зиндагии бовиҷдонона кунӣ, ҳар гуна бадбахтӣ мегузарад.
- Зебоии ботин беҳтар аз зебоии рӯй аст.
- Касе, ки баланд хандад, ӯ баланд гиря хоҳад кард.
- Касе, ки шабҳо дер хобаш мебарад, қадри шабҳои дарозро медонад.
- Моҳии аздастрафта ҳамеша калон менамояд.
- Алафи бегонаро меканӣ, беҳтараш аз решааш бикан.
- Бо ҷамъият мурдан беҳтар аст аз танҳо зистан.
- Решай бисёр – барги бисёр.
- Аз беморӣ халос шудан мумкин асту аз тақдир не.
- Ақли ҷавон мисли абрчаест, ки шамол мебарад.
- Дар як асп ду зин намегузоранд.
- Аз хонаи танг не, аз дили танг битарс.
- Агар бадбахтӣ намебуд, қаҳрамон пайдо намешуд.
- Хатоӣ касро донотар мекунад.
- Роҳи бозгашт ҳамеша кӯтоҳ менамояд.
- Дарахти ростро сояаш ҳам рост аст.
- Раққоси беҳунар заминро ноҳамвор мегӯяд.
- Каду кошта, шафтолуро интизор машав.
- Сухани ҳақ монанди дору аст, ки аксаран талханд, аммо шифобахш.
- Пеш сухан гуфтан ҳафт маротиба забонро рӯгардон кун.
- Дар ишқи калон азият бисёр аст.
- Одами зӯр қувватро ба кор мебараду камзӯр – ҳиларо.
- Садҳо маслиҳат ду дасти ботаҷрибаро иваз карда наметавонанд.
- Дарахти хуб буриду ба ҷояш дарахти хушкро шинонд.
- Ғарқшуда ба ҳубобчаҳо низ даст мезанад.
- Се занак – чор ғайбатчӣ.
- Одами доно зуд пир мешавад.