Чанд нуктаи дигар дар бораи рузаи нафли

Аз назари Ислом, вакте ба хонаи шахси рузадор мехмоне ояд, вай метавонад ба эхтироми мехмон рузаи нафлиашро хамрохи мехмон бихурад ва пас аз он дар фурсати муносибе казои онро ба чой оварад.
Зеро Расули Худо (с) мефармояд: «Рузадори мутатаввеъ (нафлй) амин ва ё амири нафси худ мебошад, агар хоуад, руза медорад ва агар хохад, ифтор менамояд».

Хамчунин вакте ба мехмони даъват шавад, бояд онро ичобат намояд. Агар ифтор накунад, пас дар хакки онхо дуъо намояд ва бигуяд, ки: Ман рузадор мебошам. Расули Худо (с) мефармояд: «Вакте касе аз шумо даъват шавад, бояд онро ичобат намояд. Агар рузахур бошад, (аз таомашон) бихурад ва агар рузадор бошад, пас (дар хаккашон) дуъо намояд»٠288

Хамчунин мефармояд: «Вакте касе аз шумо ба таоме даъват шавад, агар рузадор бошад, бигуяд: Ман рузадорам!». Хамчунин аз он Хазрат (с) ривоят шудааст, ки вакте ба хонаи яке аз хамсаронаш мерафт, мепурсид: Оё ягон хурдание хаст? Агар мегуфтанд, чизе нест, мефармуд: Набошад, ман руза гирифтам. Бинобар ин, факехон ва донишмандон мегуянд, агар шахсе то кабл аз завол (нисфирузй) чизе нахурда бошад, метавонад аз хамон вакт ният кунад ва рузаи нафли бигирад.

Гуфтанист, ки ибодатхои нофила аз амалхои солех ва корхои шаръан дустдошта (мустахаб) ба шумор мераванд. Анчом додани онхо барои шахс ихтиёрист ва ба

хисси хайрхохи ва химмату чавонмардии у бастаги дорад, вале вакте ба анчоми чизе аз онхо амалан икдом намояд, ба итмом расонидани он дар назди имом Абуханифа (рх,.) бар
вай хатми ва вочиб мегардад. Агар онро пас аз ният фосид ва ё тарк намояд, казои он бар вай вочиб аст. Бинобар ин, вакте ба намоз ва ё рузаи нафли шуруъ намояд, итмоми он бар вай вочиб аст ва агар онро бо узре фосид ва ё тарк намояд, бояд казоии онро ба чой оварад.

Дар татаввуъ агар шуруъ куни,
Пас ручуъ аз барои чуъ куни,
То тавони адош бояд кард,
Назди Нуъмон казош бояд кард.