Эътикоф бар се кисм аст

1. Вочиб, 2. суннат ва 3. мустахаб.
а) Эътикофи вочиб он эътикофи назрист. Шахсе назр намояд, ки
эътикоф менишинад, хох назри мутлак, хох назри вобаста ба шарте,
эътикоф бар вай вочиб мегардад. Масалан, вакте бигуяд: Агар баро-
дарам аз сафар ба саломат бозгардад, дах руз барои Худо эътикоф ме-
нишинам, ё ба таври мутлак – бе зикри шарте назр намояд, ки барои
Худо дах, руз эътикоф менишинам.
б) Эътикоф нишастан дар дах, рузи охири мохи мубораки Рамазон
суннати муаккадаи кифоя аст. Агар як ва ё чанд нафаре дар масчид
эътикоф бинишинанд, аз тамоми ахли махалла сокит мегардад ва бо
тарки он хама гунахор мешаванд.
в) Дар гайри ин ду холат эътикоф нишастан мустахаб аст.
Барои эътикофи вочиб руза шарт аст. Бинобар ин, шахсе, ки эъти-
коф менишинад, руза хам бояд бигирад. Ба хамин хотир, агар нияти
эътикоф нишастан дар шабро (танхо як шабро бе руз) кунад, он ботил
ва бекор аст, вале агар нияти эътикофи чанд шабро намояд, эътикофи
он шабхо бо рузхояшон ба таври пайваста бар вай вочиб мегарданд.
Вакте нияти эътикоф нишастан дар рузро намояд, шаб табъан дар
он дохил мешавад ва бояд рузро бо шабаш бинишинад, вале касе ния-
ти танхо як руз эътикоф нишастанро намояд, шабро дар бар намегирад.
Касе ба тарики назр ду руз эътикоф ва ё бештар аз онро бар худ
вочиб гардонад, шабхояш низ дар он дохил мешаванд ва бояд он ду
рузро бо шабхояш ба таври пайваста эътикоф бинишинад. Шаби ав-
вал пеш аз гуруби офтоб бо нияти эътикоф ба масчид дохил мешавад
ва дар рузи охири эътикоф пас аз гуруб аз он хорич мешавад. Шабхо
тобеи рузхои оянда мебошанд.
Дар эътикофи суннат бошад, дигар дахаи охири мохи Рамазон
аст, руза хатман хаст ва шарт донистани руза дар он маъное надорад,
зеро онро бе руза тасаввур кардан имкон надорад.
Барои камтарин муддати эътикофи мустахаб микдори вакт муа-
йян нагардидааст ва дар он руза хам шарт нест, он метавонад як руз,
нисфи руз, як соат ва ё камтар аз он ва хатто чанд лаха хам бошад.
Дар холати эътикоф нишастан, чи тавре зикр гардид, ду навъ кор
харом аст ва бо содир намудан онхо эътикофи вочиб ва суннат фосид
мегардад ва бояд казои он ба чо оварда шавад, аммо эътикофи му-
стахаб хотима меёбад: 1. Аз чои эътикофи худ бе зарурат хорич шу-
дан, 2. мукорабат (хамбистари) ва бусу бози кардан бо зан.