Фазилати сахари

Сахари хурдан низ дар мохи Рамазон яке аз суннатхои Расули Ху-
до (с) мебошад. Паёмбар (с) мефармояд: «Сахари бихуред, ки дар саха-
ри хурдан баракат аст».
Хамчунин мефармояд: «Агар бо чуръаи обе хам бошад, сахарихури
намоед!».  
Агар рузадор иштихои хурок надошта бошад, чанд дона хурмо ё
ягон мева ва ё кадре об бинушад, то савоби сахариро дарёбад. Зеро
яке аз тафовутхои чиддие, ки фаризаи руза дар Ислом аз рузаи уммат-
хои пешин дорад, хамин сахарихурй аст. Расули Худо (с) мефармояд:
«Фарк ва р аи ва р аи ахли хурдани са-
хари аст» .109
Расули Худо (с) сахариро дар хадисе, ки аз тарики Абуддардо (р)
ривоят шудааст, гизо ва хуроки бобаракат номидааст.108 Ирбоз ибни
Сория мегуяд: Расули Худо (с)-ро шунидам, ки дар мохи Рамазон ба
сахарихурй даъват мекард ва фармуд: «Ба гадои (гизои пагохирузи)
муборак биёед».
Сахариро харчи дертар хурдан бехтар аст, вале набояд он кадар
таъхир намояд, ки субх, дамидан гирад ва дар рузааш шубхае пайдо
шавад. То охирин лахзахое, ки субхи содик надамидааст, сахарй хур-
дан чоиз мебошад.
Харчи дертар хурдани сахарй неруи чисмонии шахси рузадорро
рузона бештар мегардонад ва муддати замони гуруснагй ва ташнагии
уро камтар месозад ва бо хамин, як микдор сабукие барои у хосил ме-
шавад. Ислом аслан осонтарин рохдоро барои инсон хам дар анчоми
ибодатхо ва хам дар таъмини заруратхои зиндагй пешкаш намудааст,
вале одамон дар натичаи ноогохй аз хадафхои ойини Ислом онро бар
худ мушкил сохтаанд.
Гайр аз ин сахар хестани рузадор дар мохи Рамазон ва хурдани
сахарй дар он лахзахои охири шаб барои вай бехтарин неъматро ба
хамрох дорад. Он лахзахо бехтарин дакикахои ичобати дуъо, кабули
аъмоли нек ва нузули баракоти Худованд мебошанд. Худованд уро бо
ин сахар хестан дар чумлаи «истигфоркунандагони дар сахаргохон»
шомил месозад 
Дар хадисе низ омадааст, ки «Худо ва фариштагонаш бар сауари-
хурон салавот (дуруду салом) мефиристанд».113
Дар замони Расули Худо (с) шабхои мохи Рамазон ду азон дода
мешуд: яке барои бедор намудани хуфтагон, то сахарихурй намоянд
ва дигаре азони субх барои намоз. Он Хазрат (с) фармуд: «Азони Би-
лгол Щ1у?мюр>о аз саи؛а1р>и1х^5?р>и бю؛٦н1а1д٠ор>а1д٠, зеро вай 1Ш1а1б1ОН1а барои он аз؛он
мегуяд, ки хуфтаро бедор ва хестаро ба сауарихури баргардонад. Агар
Ибни Уммимактум Й1؛٦о>н1и дуюмро дод, дигар вай барои субх азон
мегуяд» .114
Ривоят шуда., ки «Хузайфа (р) н барвакга сахарй мехурд, 0
Расули Худо (с) дарёбаб. и кори у ба Пёмбар (
сахарихурй^١ا расид. Пёмбар (с) ба
намуда, хар ду ба намоз меомаданд». 115
То охирин лахзахое, ки субхи содик надамидааст, сахарй хурдан
чоиз аст.
Паёмбари Худо (с) дер сахарй хурданро таъкид менамояд. Дар
хадисе мефармояд: «Вацте касе аз шумо садои азони (субх)-ро шунид
ва дар дасташ зарфи обе буд, то ниёзи худро аз об бартараф нанамояд,
зарфро ба замин нагузорад!».
Агар хаёл кунад, ки хануз шаб аст ва ба хурдани сахарй машгул
шавад ва баъд маълум гардад, ки субх, муддатест дамида, ё хаёл кунад,
ки офтоб гуруб намуда ва ифтор намояд ва сипас маълум шавад, ки
хануз офтоб гуруб накардааст, дар хар ду сурат ба монанди дигар ру-
задорон аз хурдану нушидан худдорй намояд. Ко бар вай вочиб ояд,
на каффорат.
Хурдану нушидан дар холати иштибохи (нафахмидан) тулуъ ё
гуруб макрух аст.