ар асоси пешрафтхои густардае, ки дар бахшхои гуногуни
илми тиб(б) дар чанд дахаи ахир ба вучуд омадааст, тагйи-
роти куллие дар тарзи ташхиси беморон, гирифтани тах,-
лил (анализ)-хои гуногун ва хамчунин дастгоххои ташхиси ва табоба-
ти мушохида мегардад. Хамзамон бо ин дигаргунихо масоил ва руй-
додхои тозае дар хаёти башар ба вучуд омада ва шахси мусалмон хат-
ман мехохад хукми онхоро аз назари шариат бидонад. Бо дарназар-
дошти ин ниёзи чомеа ва ба андозаи имконот ва тавоноихои илмии
худ ба чанд масъалаи муосир дар боби руза равшани андохтем.
Шоёни зикр аст, ки масоил ва хаводиси тозае, ки имруз дар ар-
сахои гуногуни зиндаги барои инсон зухур кардаанд, бо такя ба усул
ва кавоиде, ки аз суи шариат дар ин боб пешбини шудаанд ва бо ис-
тифода аз назароти фикхии донишмандони салаф ва бузургони дин
мавриди барраси карор мегиранд.
Инчунин кобед
Сохти гуруххои хурд
Зери мафхуми сохти гурухи хурд, сохт ва хусусиятхои мавчудаи му- носибатхои байнихамдигарии аъзо- ёни он …