Паёмбарон хам дуо мекарданд

Бетардид паёмбарони илохи (а) аз назари аклу фахмиш ва ахлоку муомила аз тамоми инсонхо бартаранд. Чону дилхои онхо аз дигарон нуронитар ва огохии онхо ба хакикати гайби ва мушохидахо комилтарин огохи аст ва хакикатро ончунон ки хаст, медонанд.
Бо вучуди ин, хама пайваста аз дилу чон дуо доштанду пайравони худро низ ташвик ба дуо мекарданд ва бо Худои худ роз мегуфтанд. Дуоро мояи рушди чон ва поккунандаи дил ва омили халли хар мушкили медонистанд ва якин доштанд, ки хеч хоханда аз даргохи Парвардигор бенасиб барнамегардад ва дар истичобати дуо хеч шакку тардиде надоштанд.
«Сипос он Худойрост, ки ба ман – бо вучуди калонсоли – Исмоил ва Исхокро ато кард. Хамоно Парвардигори ман шунавандаи дуо аст».
Дуо кудрате аст, ки хазрати Закариё (а) низ дар пири аз Парвардигори мехрубон дархости фарзанд кард ва Худои азиз дархости уро ичобат намуда, ба у ва хамсараш, ки дар синни нозои карор дошт.
«Ва Закарийёро (ёд кун), чун ба Парвардигори худ нидо кард: «Эй Парвардигори ман, маро танхо магузор ва Ту бехтарини ворисони!». Пас дуои уро кабул курдем ва ба у Яхёро бахшидем ва зани уро барои у неку сохтем. Ба дурусти ки ин пайгамбарон дар некихо шитоб мекарданд ва Моро ба умеду бим мехонданд ва барои Мо фурутан буданд. «Ва Зуннунро (ёд кун) чун хашмнок рафт; гумон кард, ки бар вай танг нагирем. Пас, дар торикихо бо он нидо кард, ки: «гайри Ту хеч Худое (бархак) нест; Поки Турост, ба дурусти ки ман аз ситамгарон будам». Пас дуои уро кабул кардем ва уро аз гам начот додем; хамчунин муъминонро начот медихем».