Рузаи цазо

Агар касе рузаро дар вакташ нагирад, бояд рузхои дигаре ба чои
он руза бигирад. Он рузае, ки пас аз мохи Рамазон ба ивази он ба чо
оварда мешавад, «рузаи казо» ном дорад. Кои рузаи мохи Рамазон
бо ояти савм собит шудааст, он чо ки мефармояд: «Касе аз шумо бемор
ва ё дар сафар бошад, пас (бар онхо рузаи) чанд рузи дигар аст».
Кои руза ба ду навъ аст: казои шаръи ва казои амди. Манзур аз
казои шаръи он аст, ки шариати Ислом дар холатхои махсусе ба хур-
дани руза ичозат додааст ва пас аз бартараф гардидани он холатхо
казои онро вочиб гардонидааст. Ин кор танхо барои шаш гурухи
одамон: а) беморон, б) мусофирон, в) пирамардони бемадор, г) пира-
занони нотавон, д) занони бордор ва ж) занони ширдех, шаръан ичозат
дода шудааст ва онхо бо хурдани руза дар он холатхо гунохе намеги-
ранд, балки хилофи он гунох аст.
Куръони карим дар ин бора мефармояд: «Ва касе аз шумо бемор
ва ё дар сафар бошад, (метавонад рузаро ифтор намояд ва ба чои он)
чанд рузи дигарро (пас аз баркарор шудани саломати ва баргаштан аз
сафар) руза бидорад. Худо барои шумо осониро мехохад ва душвориро
бароятон намехохад». Хамчунин мефармояд: «Ва бар касоне, ки ру-
заро бо сахти дошта метавонанд, ба андозаи таоми як мискин фидя до-
дан аст». Ин оят бинобар ривояти Ибни Аббос (р) чор гурухи ахир-
ро дар бар мегирад.
Дар гайри ин суратхо, агар касе дидаву дониста ва ё аз руи сах-
лангори ва бе хеч гуна узре рузаро бихурад, он гунохи кабира ба шу-
мор меравад. Бояд аз ин кораш тавбаву истигфор намояд ва харчи зу-
дтар казои онро ба чой оварад. Инро казои амди мегуянд.
Дар казо доштани руза пай дар пай гирифтани он шарт нест. Агар
бихохад онро пай дар пай ба чой оварад ва агар хам хоста бошад чу-
до-чудо руза бигирад. Вале, бе узре ба таъхир андохтани он гунох аст
ва бояд харчи зудтар ба чо оварда шавад.
Дар сурате рузаи казоро то мохи мубораки Рамазони соли баъди
ба таъхир андохт, аввал бояд рузаи мохи мубораки Рамазонро гириф-
та, баъд аз он рузаи казои соли гузаштаашро ба чо оварад. Барои ин
кор бар вай фидя лозим намегардад.
Касе хануз рузаи казоро ба чо наёварда, маргаш фаро расад, аз
Худованд талаби омурзиш намуда, барои валии (сохиб ва вориси) хеш
васият кунад, то барои хар рузаш як мискинро таом дихад.
Барои гирифтани рузахои казой тартиби таърихие муайян нашу-
да, вале агар казои ду Рамазон бар зиммааш бошад, дар ин сурат му-
айян намудани солу мох лозим аст.
Дар рузаи казой ният аз шаб шарт аст. Агар баъд аз дамидани
субх ният кунад, рузааш нафл хисоб мешавад ва каффоратро низ ха-
мин хукм аст.
Агар чанд руз рузаро казо карда бошад, ихтиёр дорад, ки казои
онхоро пай дар пай бигирад ё чудо-чудо.
Шахсе дар мохи Рамазон нияти руза карда бехуш гардад ва ин хо-
лати вай аз се руз бештар идома пайдо намояд, хамагй ду рузро бояд
казой бигирад. Агар дар шаб бехуш шавад, низ ду руз казо бигирад.
Магар ин, ки дар шаб нияти руза накарда бошад ё субх ба халкаш до-
ру рехта бошанд, дар ин сурат хар се рузро казой бигирад. Агар тамо-
ми мохро хамчунон бехуш монад, бояд хамаи мохро казо ба чо ова-
рад. Аммо, агар девона шавад, муддати девонагй ба хар андозае бо-
шад, казой надорад.
Занхое, ки дар мохи Рамазон курсхои (таблетка) манъи хамл (зид-
ди бордорй) мехуранд ва тамоми мохи Рамазон хайз намебинанд,
рузаи тамоми он мохи онхо дуруст аст.