Се рузе аз хар мох руза гирифтан чи хосият дорад

Расули Худо (с) ба руза доштани се руз аз хар мох низ тавсияхои зиёде намудааст ва хуб мешавад, ки он се руз рузхои сафед, яъне рузхое бошанд, ки мох пур мегардад. Он рузхо сездахум, чордахум ва понздахуми хар мох мебошанд.

Абухурайра (р) мефармояд:

«Паёмбар (с) се чизро ба ахд ниход: Ин ки амювитрро, се рузе аз хар мохро руза дорам ва намози чоштро бигузорам».274

Абузар (р) мегуяд: Расули Худо (с) фармуд: «Эй Абузар, агар хар мохе се руз руза гирифти, пас рузхои сездахум, чордахум ва понздахумро руза бидор!».275

Вале шарт нест, ки он се руз айнан хамон рузхои миёнаи мох бошанд, балки дар дигар вактхо низ чоиз мебошад. Муъозаи Адавй аз Оиша (р) пурсид, ки: «Оё Расули Худо (с) хар мох се руз руза медошт?

Гуфт: Оре. Боз пурсид, ки: Кадом рузхои моуро руза медошт? Гуфт: Фарке намекард, ки кадом рузхояшро руза медошт».276