укми назр

Вафо ба назр агар аз корхои курбат бошад, бинобар кавли ро-
чех дар мазхаб фарз ва ба кавле вочиб аст, вале агар аз корхои маъси-
ят бошад, он вафое надорад ва анчом додани он шаръан харом мебо-
шад. Аз Оиша (р) ривоят шудааст, ки Паёмбар (с) фармуд: «Касе назр
намояб, ки Худоро итоат менамояб, яас Уро итоат ва касе
намояб, ки Худоро ва нофармонй мекунад, Уро наку-
над». Яъне агар кори маъсиятеро назр карда бошад, он назрашро
тарк намояд.
Хамчунин ривоят шудааст, ки: «Хангоме Паёмбар (с) хутба ме-
хонд, ба ногоу мардеро дид, ки дар офтоб рост истодааст. Дар бораи
вай пурсиб, гуфтанб: Вай назр кардаас ки дар оф»тюб
рост биистад ва (уаргиз) нанишинад ва (бачизе) соя нагирад ва сухан
нагуяд ва руза дораб. Паёмбар (с) фармуд: Уро бифармоеб, ки сухан би-
гуяд, соя бигирад, бинишинад ва рузаашро ба итмом расонад».218
Дар ривояти дигар омадааст, ки: «Расули Худо (с) мардеро дид, ки
дар такяи ду рох мерафт: Ин мардро чй шудаасг? Гуф-
танд: Назр кардааст, ки пиёда ба хонаи Каъба биравад – ва дар ривоя-
те – уац кунад. Гуфт: Худо аз азоб додани ин мард худро бениёз аст ва
219.« уро карб, ки
Назр бояд бо корхои ибодатй ва амалхое, ки шаръан бо анчоми
онхо ба Худо такарруб ва наздикй чуста мешавад, ба монанди намоз,
руза, хач, забхи чорво, садака ва гайра сурат гирад. Вафо ба назр пас
аз тахаккуки шартхои зерин вочиб мегардад:
а) Аз чумлаи корхое бошад, ки дар шариат аз навъи онхо ибодати
фарзй ва амалхои курбатан илаллох вучуд дошта бошанд, ба монанди
намоз, руза, хач ва г. Пас шахс метавонад, масалан, ду ракъат намоз ё
ду руз руза ва ё хаччеро бар худ вочиб гардонад;
б) Назр ба вактхо ва рузхое, ки намозу руза дар онхо макрух ва
мамнуъ аст, рост наояд. Масалан, агар назр намояд, ки рузхои идайн
ва ё айёми ташрикро руза медорад, назраш дуруст мегардад, вале аз
он чо ки руза доштан дар ин рузхо харом аст, онро дар рузхои дигар
ба чой меоварад;
в) Назр аз чумлаи амалхое набошад, ки аз суи Худованд бар бан-
дагонаш фарз гардонида шудаанд, ба монанди намозхои панчгона,
намози витр, рузаи мохи Рамазон ва г. Зеро ин корхо бе он хам бар
вай вочиб мебошанд;
г) Назр аз чумлаи корхои мухол набошад, ба монанди рузаи рузи
гузашта;
д) Назр амал ва ибодати мустакил бошад, на заминаи амри дигар,
ба монанди вузу, ки ибодати мустакил ба шумор намеравад, балки он
омодабоше барои намоз аст.
Пас он назре, ки дар он мухтавои бандхои номбурда тахаккук
наёфта бошад, шаръан нодуруст буда, хеч гуна вафое надорад. Бино-
бар ин, шахс метавонад намоз (гайри намозхои фарзй), руза (гайр аз
рузаи фарзи), садака айр аз закот), эътикоф, забх айр аз курбони)
ва корхои дигарро назр намояд.