10. Имола (клизма) кардан

Имола (клизма) барои шустан ва табобати рӯдаҳо ва ҳамчунин
барои ташхис намудани беморй анҷом дода мешавад. Амалияи имола
аслан ба воситаи маҳлулҳои шуянда ва микдоре моеъот анҷом дода
мешавад, ба ин тарик, ки он аз роҳи кафо (макъад), ки бевосита ба рӯ-
даи рост пайваст мебошад, ворид карда мешавад ва аз он ҷо ба рудаи
ғафс меравад.
Хурок дар рудаҳои борик ҳазм мегардад ва вакте ба рудаи ғафс
меояд, дар он ҷо об, кисме аз намакҳо ва глюкозаи таркиби он ҷабида
мешавад. Дар амалияи имола (клизма) низ рудаи ғафс баъзе маводи
таркиби маҳлулро меҷабад. Бинобар ин, бо имола кардан, яъне шуст-
ани рӯдаҳо ба воситаи маҳлулҳои шуянда руза фосид мешавад ва тан-
ҳо казо лозим меояд.