9. Тасфияи хун

Амалияи тасфияи хун, ки ба шустани гурдаҳо шинохта шудааст,
ба ду тарик анҷом дода мешавад:
а) Ба воситаи дастгоҳе, ки ба он гурдаи сунъй гуфта мешавад,
хуни бадан кашида ва аз моддаҳои зарароваре, ки ба он ҳамроҳ шуда-
анд, тасфия ва пок сохта мешавад, сипас дубора аз роҳи раги хунгард
(вена) ба бадан ворид карда мешавад. Дар ин сурат агар ба таркиби
хун маводи иобахш ва ё маҳлулҳои химиявй ворид карда нашавад,
руза фосид намешавад.
б) Ба воситаи пардаи шикам (брюшина) анҷом дода мешавад, ба
ин тарик, ки девори шикам болотар аз ноф сурох карда ва ба воситаи
найча (шланг)-и борике бештар аз ду литр маҳлули глюкозадор ба он
рехта мешавад. Он маҳлул пас аз муддате кашида гирифта мешавад ва
боз ба ҷояш маҳлули нав рехта мешавад ва ин амалия чанд навбат дар
як рӯз такрор карда мешавад. Дар натиҷа бадан ба воситаи пардаи
рӯи шикам намакҳои таркиби хун, канд ва дигар маводи аз байн раф-
таро покиза ва аз нав баркарор месозад. Бадеҳист, ки дар ин сурат
микдори зиёде аз намакҳо, канд ва дигар маводи зарурй ба таркиби
хун ворид мегардад ва рузаро фосид мекунад.