Амалҳое, ки дар масҷид бояд анҷом дод

Масҷид хонаи Худо ва ҷои тоату ибодат буда, суханони беҳуда ва аз кору бори зиндагии дунё сӯҳбат кардан дар он раво нест. Вақте банда пеш аз даромадани вақт дохили масҷид мешавад ва ё баъди гузоридани намоз он ҷо мемонад, вақти худро беҳуда сарф накунад, балки ба намозҳои иловагӣ, зикр ва бештар ба тиловати Қуръон масруф бошад. Худованд мефармояд:«Дар хонаҳое, ки Худо рухсат дод арҷмандаш доранд ва номаш дар он ҷо ёд шавад ва Ӯро ҳар бомдоду шабонгоҳ тасбеҳ гӯянд».
Паёмбар (с) фармудааст:
«Хонаҳои Худованд барои чизе сохта шудааст, ки ба хотири он бино шудааст. Барои зикри Худованд, намоз ва тиловати Қуръон».