Дуо дар ҳаққи ҳамсар ва фарзандон

Мард бояд ҳамеша барои комёбӣ ва саодатмандии ҳамсар ва фарзандони худ дуо кунад. Зеро дуо кардан дар ҳаққи зану фарзанд яке аз ҳуқуқи онҳо дар зиммаи мард аст. «Раббиҷъалнӣ муқима-с-салоти ва минзуррийятӣ, Раббано ва тақаббал дуоъ».
«Эй Парвардигори ман, маро ва авлоди маро (низ) барподорандаи намоз бикун! Эй Парвардигори мо, дуои маро бипазир!».
Дуои мазкурро ҳазрати Иброҳим (а) дар ҳаққи фарзандони худ кардааст. Барои пойбанд будани худ ва фарзандон бар намоз дар охири намоз ин дуоро низ мехонанд.