Хоби дидаро ба ки гуфтан равост?

Албатта агар касеро пурсӣ, ки хобро аввал ба кӣ бояд гуфт ҷавоб медиҳад, «хобро аввал бояд ба об гуфт». Ва ҳастанд касоне, хобашонро ба кӯдак мегӯянд. Ба хотири он ки об ва ҳам кӯдаки «бенафс қудрати ба касе гуфтани онро надоранд.

Вале ин муваққатӣ аст, чунки метавон баъди «забон» баровардани кӯдак бо гилноз он хобро шунид ва ҳам об ягона ашёи беҷоне асг, ки қобилияти сабт намудани ҳама ҳодисот ва садову оҳанг ва каломро дорад, ки дар оянда баъди сохтани асбоби мувофиқ метавон онҳоро барқарор намуд. Дар урфият нисбати хаёли хом, хоҳиши беасос ва иҷронашаванда «ин хобатро ба об гӯй» мегӯянд, бинбар ин ба фикри банда мафҳуми «хобро ба об гӯфтан» аз нодуруст дарк намудани ибораи боло пайдо шудаасг.

Як далел шеъри шоири мумтоз Мирзо Турсунзода аст:

Нияти Гитлер, ки хаёл асту хоб,
Беҳ ки чунин хоб бигӯяд ба об.

Яъне хобро хулоса ба касе нагуед хубтар аст! Яъне ба ягон одам нагуед!