Вақте дуо дер қабул шавад

Мутаассифона, имрӯз шахсоне ба назар мерасанд, ки аз шарти қабул ва одоби дуо огоҳ нестанд.

Ду ё се рӯз дуо мекунанд, чун асари пазириши дуоро намебинанд, шикояткунон мегӯянд: «Дуо мекунем, вале дуоямон қабул намешавад». Бояд донист, ки дуо қабул шавад ё нашавад, набояд дар он шитоб кунад, зеро шитоб кардан дар қабули дуо касро ноумед месозад, дар натиҷа ӯ тарки дуо мекунад. Худованди бузург ҳакиму доност ва ҳар кору фармудааш аз ҳикмат холӣ нест. Ба илме, ки дорад, аз аҳволи ҳамаи бандагонаш огаҳии комил дорад ва медонад чӣ чиз ба фоидаи бандааш аст ва чӣ чиз бар зарараш. Баъзе вақт бо ҳикмати илоҳӣ дар қабули дуо таъхир мешавад, ки ин ҳам ба фоидаи худи банда аст, пас яқин дошта бошад, ки ҳеҷ кас ба ғайр аз расидан ба мақсади худ аз даргоҳи Парвардигор барнамегардад.
⦁ Дуо набояд бад ва барои гуноҳ ё қатъи силаи раҳим (пайванди хешовандӣ) бошад
Дигар аз шартҳои қабули дуо ин аст, ки шахси дуокунанда барои гуноҳ ва қатъи силаи раҳм дуо накунад.