Дуохои куръони барои табобати беморихои гуногун

Агар шахсе ба бемории сахте «Анни массания-з-зурру ва Анта Архаму-р-рохимин».
«Парвардигоро! Маро ранчури расидааст ва Ту мехрубонтарини мехрубонони».
Имтихони Худованд барои хазрати Айюб (а) ин буд, ки вакте ба бемории сахт гирифтор мешавад, дуои мазкурро мехонад. Худованд ба баракати ин дуо уро шифо мебахшад.
Хондани Куръони карим ба зоти худ ибодати бузургест, ки фазилат ва фоидахои зиёде дорад. Аз чумла:
⦁ Начот аз хар ранчу гам.
⦁ Гизои маънави барои калбу рухи одам.
⦁ Дар торикии кабр анису ёри хонанда буда, кабрро равшан мегардонад.
⦁ Мехру мухаббат бо Офаридагорро бештар мекунад.
⦁ Шифобахш аст, чунонки Худованд мефармояд: «Мо оятхоеро аз Куръон нозил мекунем, ки барои муъминон шифо ва рахмат аст. Ва золимонро чуз зиён наафзояд».
Хар бандае, ки ба Куръон имон дошта бошад, онро хонад ва ба он амал кунад, Худованд дили уро аз беморихои ботини монанди акидаи ботил, кибр, гурур, хасад ва гайра, ки инсонро ба халокат мебарад, шифо бахшида пок мекунад.
Аз баъзе ривоят ва осори сахобагон бармеояд, ки хондани Куръон ба беморихои зохири низ шифобахш аст. Паёмбар (с) баъзе ояту сурахоро хонда, бар чисми мубораки худ дам мекард, ки тафсили онро дар боби дувум зикр хохем кард. Аз хазрати Абусаиди Худри (р) ривоят аст, ки гурухе аз сахобагон дар сафаре буданд ва сардори дехае аз дехахои арабро каждум газида буд. Мардуми он деха аз сахобагон пурсиданд, ки оё шумо метавонед уро муолича кунед? Як нафар аз сахобагон сураи «Фотиха»-ро хафт бор хонда, дам кард ва сардори кавм шифо ёфт. Сипас сахобагон ин вокеаро назди Паёмбар (с) зикр карданд ва Паёмбар (с) ин амали эшонро чоиз карор дод. Ин ривоят бо сарохат бар ин далолат мекунад, ки хондани Куръон ба беморихои зохири низ шифобахш аст.
бошад,