Дуохои талаби хидоят

Имон як чавхари бебахост. «Раббано ло тузиг кулубано баъда из хадайтано ва хаб лано мин ладунка рахматан иннака Анта-л-Ваххоб».
«Эй Парвардигори мо, баъд аз он ки ба мо рох намуди, дилхои моро кач макун! Ва барои мо аз назди худат неъмат ато кун, хамоно Ту Атокунандаи!».
«Раббано отино мин ладунка рахматан ва хаййиъ лано мин амрино рашадан».
«Эй Парвардигори мо, бахшише аз назди Худ ба мо бидех ва дар кори мо рохёбиро бароямон омода соз!».
Ин дуои асхоби кахф (ёрони гор) аст, ки вакте аз подшохи золим гурехта, дар горе панох бурданд, хамин дуои дар боло зикршударо хонданд ва Парвардигор ин дуояшонро пазируфт.