Барои пешгири аз чунин пешомаде Паёмбар (с) ба руза доштани шаш рузи мохи шаввол низ тавсия намудааст. Албатта, руза доштани он фарз ва хатми намебошад, вале барои инсон ачру савоб ва фоидахои фаровонеро ба хамрох дорад. Расули Худо (с) мефармояд:
«Касе мохи Рамазонро руза дорад ва пас аз он шаш рузи шавволро низ ба он тобеъ намояд, он ба мисли рузаи дахр (тамоми умр) бошад».273
Вале шарт нест, ки он шаш руз дар аввали мох ва бевосита пас аз рузи ид руза дошта шавад, балки доираи амал ба он васеъ мебошад.
Дар баъзе кишвархо рузхои аввали мох ба муносибатхо, барномахо ва махфилхои идона бахшида мешаванд. Пас метавонад баъдтар низ шаш рузе аз он мохро руза дорад.