Ислом дар миёни тамоми барномахои ибодй, ичтимой, иктисодй,
гизой, парваришй ва рухии худ тавозуни зебоеро баркарор намудааст
ва хеч якеро бар хисоби дигаре такмил накардааст. Ва аз пайравони
муъминаш бо чиддият хостааст, ки дар анчоми онхо хамон тавозун ва
эътидолро риоя намоянд. Шахсият ва хаёти инсон вакте солим ва ха-
мачониба рушд меёбад, ки дар тамоми абъоди такомулй ва хамаи чан-
бахои зиндагии худ тавозун ва хадди эътидолро риоя намояд. Вакте
дар як чанба зиёдаравй намояд, тавозуни дилхохро дар бинои солими
шахсият ва рушди дуруст ва хамачонибаи хаёти худ аз даст медихад.
Яке аз омилхои вазъи асафбор ва мушкилоти халнопазири хаёти
мусалмонон хамин номавзунй ва якчониба будани барномахои амалй,
зиёдаравй дар чанбае ва рахо кардани самтхои дигари зиндагй мебо-
шад. Онхо ё танхо ба анчоми ибодатхои берух ва зухднамоии хушк
дода мешаванд ва дигар вазифахои шаръй, масъулиятхои ичтимой ва
талаботи имонии худро канор мегузоранд ва ё ба дунёпарастй, тан-
парварй ва андухтани пулу мол фуру мераванд ва дину маънавиётро
ба тамом тарк менамоянд.
Дар холе ки Ислом дар хамохангй ва хамгунии зебое дар миёни
тамоми барномахои худ эъмори зиндагй ва пардохтан ба тамоми чан-
бахои хаётро аз онхо хостааст.
Ислом ба чавонони дар синну соли балогат, вакте дар авчи шу-
куфоии чисмй, бедоршавии майлхои чинсй ва бархостани кашишхои
шахвонй карор доранд, тавсия менамояд, ки агар имконоти хонадор
шуданро дошта бошанд, пас издивоч намоянд. Зеро ниёзхои фитрй ва
гаризаи чинсй дар инсон ба василаи издивоч бароварда мешаванд ва
ба ин тамоюли табиии у ба сурати машруъ посух дода мешавад. Пас
издивоч бехтарин васила барои махфуз ва покиза нигах доштани
чашм ва фарч мебошад, фазои чомеаро низ поку муаттар нигох, медо-
рад ва хамзамон аз парокандагии фикрй ва бархадар рафтани нерухо
ва зарфиятхои зехнии шахс пешгирй менамояд.
Вале, агар касе имконияти барпо намудани хонавода ва зан ги-
рифтанро надошта бошад, ба вай тавсия менамояд, ки барои костан аз
майлхои шахвонй ва тасаллут бар гаризаи чинсй руза бидорад. Руза
дар чунин холат аз фишори ниёзи шахвонй ва гаризаи чинсй бар чис-
му рух ва асабхои шахс мекохад ва уро аз афтодан дар халокатгохи
чашмчаронй, тамошои серинопазири чинси мукобил ва амали зино
нигах медорад.
Расули Худо (с) мефармояд: «Эй гурухи цавонон, издивоч намоед,
зеро он бехтаринр>ох барои намудани ва пок фар
мебошад. Аммо агар касе аз шумо издивоч карда натавонад, пас руза
бидорад. Руза дар вокеъ, нигахдорандаи у мебошад».285
Дар айни хол занон, ба хусус чавондухтарони нав шавхаркардаро,
аз гирифтани рузаи нафлй вакте шавхаронашон дар хона хузур дошта
бошанд, боз медорад. Зеро дар чунин холат гирифтани рузахои нафлй
аз баровардани ниёзхои гаризй ва майлхои чинсии онхо аз рохи маш-
руъ монеъ мегардад, ба эътидоли тамоюлоти шахвониашон осеби ра-
вонй мерасонад ва кудрати идораи асабхо ва тасаллут бар худро аз
онхо мерабояд, ки ин кор ба манфиати онхо нест.
Расули Худо (с) мефармояд: «Зан вацте шавхараш хузур дошта
бошаб, гайр аз рузаи мохи Рамазонро магар бо и чозати
Инчунин кобед
Сохти гуруххои хурд
Зери мафхуми сохти гурухи хурд, сохт ва хусусиятхои мавчудаи му- носибатхои байнихамдигарии аъзо- ёни он …