Хоб ва алока бо рухи мурдаи гузаштагон (Падар, Модар)

Боз хастанд хобхое бо максади албка кардан бо шахси зинда ва ё рухи шахси мурда. Дар хоббинй лахзахое буданд, ки шахси хоббинанда бо афроди мурда вомехурд,ки ин далели котехе буд ба човидон будани рух. Дар Юнони кадим худои хоб Морфей ном дошта бародари худои Марг мебошад.
Рухи шахси мурда метавонад бо шахс дар колати хоб буданаш алока намояд. Ва ё ки худи шахс метавонад бо хохиши худаш бо руки шахси мурда алока намояд.

Масалан муаллифро рухи бобояш(рухашон шоду чояшон бихишт бод) кариб як сол азоб дод. Бори аввал хоб дидам,ки бобоям мурда ва яке зинда шуда маро такиб мекунанд. Ва ман аз таъкиб хеле бо душвори холос шудам. Вале дафъахои дигар аз усулхои маъмули халоси аз рухко( чину ачрина ва деву парихо) истифода кардам: дор худ бо нуги ангуитон давра кашидан,дар байнихуд ва гиахси мурда хат кашидан, ду хати харфи Х-ро ифода кунанда каишдан дар дару тирезахо, ки метавон ин амалхоро дар хоб ва хам дар бедорй, яъне дар хонаи хоб пеш аз хобидан ба ичро метавон расонид.

Агар дар хоб шахси мурда ягон чиз дихад аломати неки буда, вале агар аз шумо чизе гирад аломати бад мебошад, ба фишори камина хатто салом кардан низ ба даст. Масалан, як бори дигар бобоям дар хобам боз даромада буданд. Дар миз нишаста хурок мехурдам, ки яке бобоям дар мукобилам нишастанд ва даст дароз карданд, вале даррав фахмида дастамро кафо кашидам. Бобоям харчанд хостанд, ки салом кунанд накардам. Барои аз рухи шахсони мурда халос шудан мардум ба сари кабр рафта аз «Куръон» ягон сура мехонанд ё ки шахси хобдидаро ба даруни тобут мехобонанд.

Дарвокеъ як конуни нонавшита аст, ки шахси мурда мехохад, ки хамон нафареро, ки уро бисёр дуст медорад ба назди худаш ба он дунё барад. Бинобар ин дар бисер холатхо баъди мурдани як шахс чанд шахсони наздики у низ мемуранд. Мантики сухан он асг, ки ба шахси мурда ин кадар сахт насухта, баръакс ба «пшкдир» тан дода сабрро пеша кардан бехтар аст.

Як рохи мубориза бар зидди чину ачинаву деву парв ин додани адаби эшон аст ба воситаи тарафи сусти онхо. Масалан мегуянд, ки агар он китобчае, ки дар зери багали Деву чин аст гири ва баъди касам хурдани онхо баргардонй ба хафг пуштат дигар таъсир намекунанд. Вале камина то дер аз чину деву парт безор шуда будам. Ачибя кор он аст, эшон худро ба шакли хар хела инсон медароварданд ва каминаро норохат мекарданд. Дар охир фахмидам, ки шакл доранду дарунашон холи будааст. Аз он шаб пас дигар маро гам надоданд.

Як нафар занаки точик менависад, ки шавхараш чанд вакт аст, ки мурдааст, вале чанд бор аст, ки шавхараш дар хоба бо у алока мекунад ва вай хатто оргазмро хис менамояд. мепурсад, ки яке он шахс чину дев ва I парие набошад, ки симои шавхарашро гирифта бошанд. Ба фикри мо агар шавхараш дар хобаш мисли одамон муносибати чинси карда бошад вай рухи шавхараш аст. Вале агар алокаи вай мисли «гирдбод» бошад, пас яке аз куввахои баъдй аст, чунки онхо мувофики маълумотхо дар вакти алока рухашонро ба шакли гирдбод дароварда алока мекунанд.

Хангоми хоб холатхое шуданаш мумкин аст, ки мо хобро аз хакикат фарк карда наметавонем, ки ин норасоии никураи майнаи мо мебошад. Дар ин гуна холатхо «нуктаи бехатари»- и майнаи мо осебе мебинад аз ин сабаб хатоги, аникгараш касалй ба вучуд меояд. Шахсони чунин норасой дошта дар хобашон баданашонро харакат мекунонанд, овоз мебароранд ва катто хеста рох мегарданд ва г. Усули малакаи хоббини метавонад шахсро аз ин касали рахо дихад. Яъне, масалан дар хоб шахс ягон шахси фавтидаро мебинад, вале уро хамчун шахси зинда кабул мекунад. Ва агар хангоми бедор шудан вай чанд бор такрор кунад, ки он шахс фавтида аст ва инро агар дар дафтараш кайд намояд пас баъди ин он шахси мурда дар хобаш ба намуди зинда пайдо намешавад.