Ф. Мухаммадиев

Мавзуи марказии эчодиёти Ф. Мухаммадиев ахлоки хамидаи инсони мебошад. Солхои 1967-1973 силсилаи хикояхои нави- санда бо номхои «Даъво», «Суди рафикон», «Рузи дафни Усто Окил», «Сози Мунаввар», «Хиёбони Нодир», «Шаби севум» ба вучуд омаданд. Нависанда инсонро яктарафа ва ба як ранг тасвир намекунад. Дар тасвири у, бо вучуди чихатхои номуносиб дош- тан, образ куллан манфи нест. Нависанда рафтори ношоистаи персонажхоро, чун бахилии Мухаммадмурод («Даъво»), рашки бечои Ашраф («Савдои умр»), касби худро ба мерос нагузошта- ни Усто Окил («Рузи дафни Усто Окил») хунармандона махкум мекунад.

Усто Окил устои гулдаст буд, аксари иморатхои зебои деха махсули хунари у буданд ва ба кавли Абдуррауфамак: «Ин хел устои хунарманд дар сад сол ё як бор ба дунё меояд, ё не». Лекин анъанаи неки мардумро вайрон намуда, умраш аз шаст гузашту ягон шогирд тайёр накард ва окибат вафот карду хунарашро бо худ ба гур бурд. Бинобар ин, эътикоди мардум аз у канд ва дар чанозааш хамаги бист кас хузур доштанду халос.