Нияти рӯза

Дар шариати Ислом барои дуруст гардидан ва пазируфта шудани аъмол ва ибодатҳои шахсияти ният шарти асосй дониста шудааст ва тамоми фаъолиятҳои ӯ бар асоси нияташ баҳо дода мешаванд.

Паёмбари Худо (с) мефармояд: «Амалҳо ҳатман, ба ниятҳо вобастаанд. …»
Ният ба маънои касди ботинй ва омодагии калбии инсон барои анҷом додани коре мебошад. Дар бораи ифода намудани нияти ботинй ва касди қалбй бо забон дар сарчашмаҳои шаръ чизе наомадааст, вале оммаи мардум барои тааккуди бештари нияти қалбй онро ба забон ифода менамоянд.

Нияти рӯзаи мохи Шарифи  Рамазон:
«Ва лисавми ғадин мин шахри Рамазона фаризатан навайту».

«Ният кардам рузаи фарзии фардои Рамазонро ба чойи оварам».