Дуъои ифтор

Аз Расули Худо (с) дуъоҳое ба ҳангоми ифтор ривоят шудааст, ки
шахси рузадор хуб аст рузаашро аз баракоти онҳо пурбор намояд.
Ибни Умар (р) мегуяд, вакте Паёмбар (с) ифтор мекард, мефармуд:
«Захаба-з-замау вабталлатил ъурук ва сабата-л-аҷру иншоаллох»,
(Ташнагй аз байн рафтг, рагҳо шуданд ва ачр ҳам со-
бит шуд
Аз он Ҳазрат (с) боз ривоят шудааст, ки мегуфт: «Дуъои рузадор
уангоми ифтор (рад карда намешавад): Аллохумма, инни асъалука би-
рахматика-л-латӣ васиъат кулла шайъин ан тағфира ли зунуби», (Ху-
доё, Туро ба он раҳматат ки тамоми чизро фаро гирифтаас меур-
сам, ки гуноҳонамро бароям магфират намой!) Ҳамчунин ривоят
шудааст, ки Паёмбар (с) ҳангоми ифтор мегуфт: «Аллохумма лака
сумту ва ъало ризкика афтарту», (Худоё, барои Ту руза доштам ва бо
ризци Ту ифтор менамоям!) .105
Расули Худо (с) агар дар хонаи касе ифтор мекард, барои соҳиби
таом ва ахли он хона дуъо мекард: «Афтара ъиндакуму-с-соимун ва
акала таъомакуму-л-аброр ва саллат ъалайкуму-л-малоика», (Ҳамеша
дар шумо рӯзадорон ифтор намоянд, таоматонро некон ва яокон
бихӯранд в؛а бар фариштагон дуруд фир с анб!)
Дар ин дуъоҳо, чи тавре мушохида мешавад, бандаи муъмин ба
талош дар рохи ба иҷобат наздик сохтани руза, омурзиш хостан аз гу-
ноҳон ва ба шукри неъматҳои Парвардигор иршод шудааст. Вале бо-
яд донист, ки лаҳзаҳои пурбори пеш аз ифтор ва дамодами кушодани
руза фурсатҳои нотакроре барои иҷобати дуъо ва хостаҳои неки бан-
даи муъмин мебошанд. Дар он чанд лаҳза хуб аст ҳарчи бештар ба
дуъо пардозад ва муноҷоти худро ба ин чанд намунаи азкори набави,
ки бехтарин иршодотро дар бар гирифтаанд, мавдуд насозад, балки
тамоми хостаҳои некро бо Парвардигораш дар миён гузорад. Агар ба
забони араби чизе надонад, бо забони худаш дуъо кунад ва тархи сао-
дати яксолаашро аз ӯ бихоҳад.