Ҳаёти маънавӣ ва эътиқодоти мазҳабии аъроб қабл аз ислом ба мо аз сарчашмаҳои ислом – Қуръон ва сунна ва маъхазҳои дигар то андозае маълум мебошад. Арабҳо дар маънавиёту эътиқодоти мазҳабӣ аз ҳамсояҳои худ хеле ақиб монда буданд. Дину оинҳои бутпарстиву бисёрхудоии онҳо, ҳанӯз дар сатҳи динҳои қабилавӣ-авлодӣ қарор дошт. Ҳатто …

ШАҲРИ МАККА– гаҳвораи ислом, низ аз ҳеҷ гуна сохтори сиёсии мувофиқ ба фаҳми имрӯзаи мо бархӯрдор набуд. Дар он асосан қабилаи Қурайш бартарӣ дошт. Ягона ташкилоти сиёсии қабила шӯрои шайхони қабила ба шумор мерафт, ки барои ҳаллу фасли ихтилофҳои байни қабилавию авлодӣ гоҳ-гоҳ дар маҳалле бо номи “Доруннадва” ҷамъ мешудаанд. …

Ҷазиратулараб аз назари ҷуғрофӣ ҳаддиақал ба се минтақа тақсим мешавад: Арабистони Ҷанубӣ, ки сарзамини Яман ва Ҳадрамаутро дар бар мегирад, Арабистони Марказию Ғарбӣ, ки минтақаи Тиҳома ва Ҳиҷозро фаро мегирад ва ниҳоят Арабистони Шимолӣ, ки дар сарҳадҳои шимолии Шом \ Сурия\ ва Ироқи муосир интиҳо меёбад. Қисмати зиёди ин сарзаминро …

  Ислом–сеюмин дини сомӣ (иброҳимӣ) ва охирин дини ҷаҳонӣ аст. Вай дар нимаи аввали асри VII дар нимҷазираи Арибистон, ки арабҳо онро “Ҷазиратулараб” гӯянд ба арсаи вуҷуд омад. Ин дин дар ҳамсоягии минтақае зуҳур кард, ки чорроҳи бархӯрди тамаддуниҳои бузурги таърихӣ буда, нақши арзандае дар тамаддуни ҷаҳонӣ гузошта аст. Ин …

Дини насронӣ низ чун динҳои дигари ҷаҳонӣ дорои мактаби фалсафаи хосе мебошад. Метавон поягузори фалсафаи илоҳии насрониро Августини Саъид ( Аврелий ) (354-430 м.) номид. Фалсафаи илоҳии насроният дар заминаи синтези фалсафаи навафлотунӣ ва сарчашмаҳои мазҳабии яҳудиву насронӣ алалхусус Библия ташаккул ёфтааст. Августин дар тамоми тӯли қуруни вусто то зуҳури …

Сарчашмаи зӯҳд ва раҳбоният дар дини масеҳӣ нахуст худи Библия буд. Аз ҷумла, суханони ҳаввори Павел, ки мегуфт. «Мӯъминони эсавиро аз зан ва мард шоиста аст, ки ба танҳоӣ зиндагӣ карда, дӯшиза бимонанд». Аввалин шахсе, ки ба ин роҳ рафта– қуддус Антонӣ аз аҳолии Миср буд. Дар давраи аввал раҳбоният …

Аз маъруфтарин маросимҳои ибодатии насронӣ ҳафт «фарз» ё «асрор» (таинство) номида метавонд. Он ҳафт муқаддасот ё асрор (фарзҳо), ки ҳам православҳо ва ҳам катуликҳо қабул доранд, аз ғусли таъмид (крешение), тадҳин( ашои раббонӣ, (рус.-причащение, лот. -евхаристия), тақдис (священство), тавбаву иқрор (покаяние, исповед), тадҳини майит(миропомазание), никоҳ ва санавбарсӯзӣ (елосвящение) иборатанд. Аз …

Протестантизм (эътирозиён) яке аз се равияи бонуфузи дини насронӣ буда, дар асари наҳзати густардаи ислоҳ (реформация), ки алайҳи равияи католикӣ дар асри XVI шурӯъ шуда буд, ба вуҷуд омадааст. Протестантизм аз Олмон бо наҳзат ва таълимоти Мартин Лютер (1483-1546) оғоз гардида, баъд аз сари ӯ тамоми Аврупоро фаро гирифт. Ин …

Провославия ё Калисоҳои Ортодокси Шарқӣ бар- хилофи католикҳо дорои як калисои марказӣ намебошад. Вай дар тӯли таърихи таҳаввули худ ба 15 калисои автокефалӣ (мустақил): калисоҳои Константиния (Костантинопол), Искандария, Антокия, Иерусалим, Руссия, Гурҷия, Сербия, Руминия, Кибризия, Элладия, Албания, Булғорӣ, Лаҳистон, Чехославакия, Амрико тақсим шудааст. Усули дини православӣ дар анҷумани ҷаҳонии Нико …

Маълум, ки дини насронӣ дар заминаи дини яҳудия ба вуҷуд омад ва асосгузори он Эсо аз яҳудиён буд. Аммо чун дини насронӣ оҳиста-оҳиста берун аз ҳудуди миллати яҳуд ва Фаластин нуфуз кард ва дар қаламрави империяи Рум густариш ёфта, кам-кам сурати дини мустақилро мегирифт. Шогирдони Эсои Масеҳ дар ҷараёни густариши …