Теги: Таърих

Аз маъруфтарин маросимҳои ибодатии насронӣ ҳафт «фарз» ё «асрор» (таинство) номида метавонд. Он ҳафт муқаддасот ё асрор (фарзҳо), ки ҳам православҳо ва ҳам катуликҳо қабул доранд, аз ғусли таъмид (крешение), тадҳин( ашои раббонӣ, (рус.-причащение, лот. -евхаристия), тақдис (священство), тавбаву иқрор (покаяние, исповед), тадҳини майит(миропомазание), никоҳ ва санавбарсӯзӣ (елосвящение) иборатанд. Аз …

Протестантизм (эътирозиён) яке аз се равияи бонуфузи дини насронӣ буда, дар асари наҳзати густардаи ислоҳ (реформация), ки алайҳи равияи католикӣ дар асри XVI шурӯъ шуда буд, ба вуҷуд омадааст. Протестантизм аз Олмон бо наҳзат ва таълимоти Мартин Лютер (1483-1546) оғоз гардида, баъд аз сари ӯ тамоми Аврупоро фаро гирифт. Ин …

Маълум, ки дини насронӣ дар заминаи дини яҳудия ба вуҷуд омад ва асосгузори он Эсо аз яҳудиён буд. Аммо чун дини насронӣ оҳиста-оҳиста берун аз ҳудуди миллати яҳуд ва Фаластин нуфуз кард ва дар қаламрави империяи Рум густариш ёфта, кам-кам сурати дини мустақилро мегирифт. Шогирдони Эсои Масеҳ дар ҷараёни густариши …

Агар фаразан, соф ҷиҳати худошиносӣ ва дигар масъалаҳои динию мазҳабиро истисно кунем, барҷастатарин ва муҳимтарин ҷиҳати талимоти масеҳӣ ахлоқиёт ва маънавиёти он аст. Асли таълимоти ахлоқии ӯ муҳаббат ба инсон ва муқобилият накардан ба зулму хушунат мебошад. Асоси фалсафии таълими ахлоқии масеҳият ғалаба бар адоватухушунат аз тариқи муҳаббат аст. Яке …

Асоси боварй ва таълимот (усули дин)-и масеҳиён иборат аз мавзӯҳои зерин аст: боварй ба муқаддас ва ваҳй будани китоби «Библия»; боварй ба Худо дар се симо (иқнум): Падархудо, Писархудо(- Эсои Масеҳ=Иисус Христос), Рӯҳулқудс, боварй ба имкони пок намудани гуноҳон ва наҷоти инсон аз нахустгуноҳ; боварй ба нақши миёнаравии калисо; боварй …

Дар китоби дуввуми Таврот ( «Хурӯҷ. 23: 12-17 ) омадааст: «Шаш рӯз корҳоятонро кунед, ва дар рӯзи ҳафтум ором гиред. Се бор дар сол ид кунед. Иди фатирро риоя намо: ҳафт рӯз, чунон ки ба ту амр фармудаам, дар вакти муайяни моҳи абиб фатир бихӯр, чун ки дар он (моҳ) …

Сарчашмаҳои яҳудияро ҳадди ақал метавон ба ду давра тақсим кард. Давраи аввал сарчашмаҳоест, ки дар заминаи соф яҳудӣ, дини мӯсавӣ ба вуҷуд омада, ташаккул ёфтаанд. Навиштаҷоти муқаддас (Сфарим)–и ин давра дар навишти кӯтоҳи ибронӣ чун Танах маълум аст, ба он пеш аз ҳама Таврот -«Панҷкитоб»-и Мӯсо: китобҳои «Ҳастй (Бытие)», «Хуруҷ …

Дар «Панҷкитоби Мӯсо» сарчашмаи яҳудия, пеш аз ҳама дар китоби дуюм «Хуруҷ- беруномадан» ва сеюм «Аъдод» маълумоти муфассал дар бораи зиндагии Мӯсо дода шудааст. Ногуфта намонад, ки дар сарчашмаҳои исломӣ, дар Қуръон ва «Қисас-ул- анбиё», низ дар бораи Мӯсо матолиби зиёде, ба шакли достон ва ривоятҳои то ба мо омада.[1] …

Дини Синто (ё Шинту – Синтоизм) дини миллию давлатии Жопун, яке аз се дини маъруфи Ховари Дур мебошад. Ин динро «мазҳаби ватанпарастӣ» номидаанд. Чунки дар он муҳаббату эҳсосоти бепоён нисбат ба хоки Ватан ва императори худ таҷассум ёфтааст. Калимаи Синто аслан аз калимаи хитоӣ (Шин-Тао) буда ба маънии «Роҳ ё …

Ин дин номи худро аз номи асосгузори он мутафаккир ва файласуфи чинӣ Кун– фу–тсзӣ, ки шакли юнонии он Конфутсиюс аст, гирифтааст. Конфутсий дар соли 551 т.м. таваллуд шудааст. Дар хурдсолии ӯ падараш вафот кард, аммо дар натиҷаи фидокорӣ ва кӯшиши модар тарбияву таълими хуб гирифта буд. То понздаҳсолагӣ вай пурра …